همانطور در علم فقه و عقاید (کلام) علماء تلاش میکنند و قواعد فقهی (اصول فقه) و قواعد کلامی (اصول
عقاید) را بدست میآورند، در علم نحو هم همین کار را میشود انجام داد و اصول نحو را به دست آورد.
اصول نحو نویسی مخصوص سیوطی نیست بلکه علمای قبل از او هم اصول نحو نوشته اند؛ از جمله کارهایی
که شده است:
۱ .أصول نحو ابن سراج
۲ .الخصائص ابن جني
۳ .لمع الأدلة ابن أنباري
۴ .الإغراب في جدل الإعراب ابن أنباری
هدف سیوطی در کتاب «الإقتراح في أصول النحو» جمع آوری مطالب گذشتگان نبوده است و تلاشش بر این
بوده است که بتواند قواعد اصول نحو ادبیات عرب را بیان کند.
با اینکه قبل از سیوطی هم علماء کتاب های اصول نحو نوشته اند ولی بعد از کتاب «الإقتراح» مشهور این شد
که سیوطی اصول نحو را بیان کرده است.
سیوطی در مقدمه این کتاب بیان میکند که در نوشتن آن از کتاب خصائص ابن جنی بسیار استفاده کرده است
ولی خیلی از مباحث کتاب خصائص مرتبط با بحث اصول نحو نیست و مباحث استطرادی هستند و همچنین
تبویب مناسبی ندارد.

برای فهم مستندات وحیانی فراگیری برخی از علوم ازجمله
ادبیات ضروری است زیرا زبان قرآن و روایات، عربی است. در
این بین فهم دقیق معنای مفردات که در قرآن و روایات مورد
استعمال واقع شده اند ضروری می نماید که یکی از موارد پر
استعمال آن أن مصدریه می باشد که نحویون درباره ی ورود آن
بر سر فعل امراختلاف دارند. در این تحقیق به بررسی این موضوع
با تکیه بر دیدگاه سیبویه می پردازیم.