بیانیه تحلیلی بسیج مدرسه مبارکه معصومیه قم در خصوص لایحه عفاف و حجاب

بیانیه تحلیلی بسیج مدرسه مبارکه معصومیه قم در خصوص لایحه عفاف و حجاب

بسم الله الرحمن الرحیم
كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ ۚ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ(آیه 110 سوره مبارکه آل عمران)
با سلام و درود به محضر نورانی امام عصر ارواحنا فداه و ارواح طیبه حضرت امام و شهدا به استحضار می رساند، بسیج مدرسه مبارکه معصومیه قم بعد از برگزاری جلسات متعدد با صاحب نظران و کارشناسان از منتقدین و مدافعین و حتی نویسندگان لایحه عفاف و حجاب، جمع بندی خود را در قالب این بیانیه تحلیلی به محضر مسئولین امر جهت اصلاح آن و محضر امت حزب الله جهت مطالبه گری از متولیان به شرح ذیل اعلام می دارد:
1- مهمترین نقدی که به این لایحه وارد است عدم توجه به نزاع تمدنی جاری بین نظام مقدس جمهوری اسلامی بعنوان پرچمدار توحید و دیانت در جهان و تمدن منحط غربی می باشد، امروز جمهوری اسلامی مانند دژ مستحکمی در برابر انقلاب جنسی و سونامی فحشاء و فساد در دنیا ایستاده است و حجاب و عفاف، سنگر اصلی این نزاع تمدنی و نماد حاکمیت دینی است لذا نباید با این سنگر اصلی صرفا بعنوان یک حکم فقهی ساده مواجه شد و با این تعابیر که «کجای اسلام گفته است حجاب جزو اصول دین است» به راحتی از کنار ماجرا گذشت، این ساده انگاری است که در برابر طراحی پیچیده و ترکیبی دشمن در قضایای اخیر که بصورت هدفمند با محوریت از بین بردن سنگر عفاف و حجاب و ترویج برهنگی رخ داد، فکر کنیم با این لایحه ساده می توانیم مقابله کنیم؛ در ایام ارتحال حضرت امام(ره) هستیم، ایشان در خصوص سیاست های پیچیده استکبار جهانی خطاب به علماء این طور می فرمایند «آشنایی به روش برخورد با حیله‌‌ها و تزویر‌‌های فرهنگ حاكم بر جهان…شناخت سیاست‌ها و حتی سیاسیون و فرمول‌‌‌های دیكته شده‌ی آنان از ویژگی های یک مجتهد جامع است»؛ آقایان لازم است مبنای تحلیل و تقنین خود را فرمایشات رهبر معظم انقلاب، این مجتهدِ حکیمِ آشنا به تزویرهای استکبار جهانی قرار دهند که اخیرا طی فرمایشی حکیمانه فرمود «کشف حجاب یک حرام شرعی و “سیاسی” است»(15/1/1402).
2- نقد مهم دیگر به این لایحه این است که کشف حجاب و برهنگی بخشی از بدن و پوشیدن لباس نازک و بدن نما در فضای عمومی جامعه را که «حرام بیّن الهی» است، از یک جرم به یک تخلف تنزل داده است، آنهم در جایی که این حرام شرعی به حرام سیاسی نیز افزایش یافته است؛ عمده دلیلی که برای این عدول ذکر می کنند این است که «وقتی جرم شیوع پیدا کرد نمی توان با آن مقابله کرد چون موجب افزایش مجرم و پرونده قضائی و نهایتا اضطرار می گردد!» یا می گویند «قانونی که قابلیت اجرا نداشته باشد چه فایده ای دارد؟»، بعد به ماجرای ماهواره استناد می کنند که اول سفت و سخت با آن برخورد شد ولی وقتی شیوع پیدا کرد ناچارا از آن کوتاه آمدیم؛ در این خصوص هر دو دلیل مورد مناقشه است، اولا جمعیت کشف حجاب کرده(نه بد حجاب که حاضر به برداشتن شال و روسری اش نیست) همچنان در اقلیت جدی هستند و در بدبینانه ترین حالت تنها 5درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند، چه رسد به کسی که بخشی از بدنش برهنه باشد یا لباس نازک بدن نما پوشیده باشد، اینها به یک درصد هم نمی رسند پس شیوع جرم منتفی است و اگر با تعدادی از همین اقلیت برخورد قاطع و مطابق با جرمی که مرتکب شده اند صورت بگیرد(كه اساسا فلسفه مجازات خشكاندن جرم در جامعه است) بقیه هم خودشان را اصلاح می کنند، ثانیا اینکه قانون حجاب قابلیت اجرا ندارد مشکل از قانون نیست، مشکل از مجریان و روال های قضائی است که نیاز به اصلاح جدی دارند و راهش اصلا عدول از احکام الهی نیست، چرا که ما اولا بلحاظ شرعی مجاز به این کار نیستیم و به تعبیر رهبر معظم انقلاب « کشف حجاب علنی برای حکومت اسلامی تکلیف ایجاد می‌کند؛ حکومت موظف است دربرابر حرام بایستد»(17/12/1396) ثانیا هر قدم عقب نشینی از این احکام الهی موجب جلوتر آمدن دشمن و رونماییِ سطح بالاتری از برهنگی و هنجار شکنی خواهد شد که وقایع اخیر شاهد جدی برای این مدعاست، در خصوص قیاس با ماهوره نیز گفتنی است فساد ماهواره مربوط به داخل خانه ها بود نه مثل کشف حجاب و برهنگی مربوط به فضای عمومی جامعه، گرچه ماهواره این گرداب فساد موجب تباهی سبک زندگی خیلی از خانواده ها شد.

3- دیگر نقد اساسی به این لایحه که مکمل دو نقد فوق است، این می باشد که در این لایحه گویا رابطه ای بین «فقه و قانون» قائل نشده اند، وقتی طی جلسات نقد و بررسی لایحه، با یکی از نویسندگان اصلی این لایحه مباحثه می کردیم خیلی مسائل برایمان روشن شد، از جمله اینکه لایحه بیش از آنکه مبتنی بر اجتهاد و فقاهت اسلامی باشد مبتنی بر ذوق و قریحه حقوقی است(البته اگر نگوییم مطلقا بریده از اجتهاد فقهي است)، مشکلی که سالها قبل شهید بهشتی طی نامه ای محرمانه به حضرت امام منتقل کرده بودند که خلاصه آن اشاره به دوگانه ای جدی در فضای اداره کشور بود، آنجا که نوشتند: « دوگانگی موجود میان مدیران کشور بیش از آن که جنبه شخصی داشته باشد، به اختلاف دو بینش مربوط می‏شود. یک بینش معتقد و ملتزم به فقاهت و اجتهاد، اجتهادی که در عین زنده بودن و پویا بودن، باید سخت ملتزم به وحی و تعهد در برابر کتاب و سنت باشد، بینش دیگر در پی اندیشه‏ها و برداشت‏های بینابین، که نه به‌کلی از وحی بریده است و نه آن‏چنان که باید و شاید در برابر آن متعهد و پای‏بند».
4- مشکل دیگر این لایحه نوشته شدن در فضای جوّزده است که اخیرا رهبر معظم انقلاب صراحتا در دیدار نمایندگان مجلس آنرا یک آفت جدی قانون گذاری تلقی کردند(3/3/1402)؛ این لایحه بدون در نظر گرفتن اکثریت بالای 90درصد حامی عفاف و حجاب و مخالف برهنگی و کشف حجاب، ظاهرا تحت تاثیر پروپاگاندای دشمنان خارجی و داخلی و هجمه رسانه ای آنان، محور نگارش این قانون را توجه به این اقلیت پر سر و صدا قرار داده و خواسته های مردم انقلابی کشورمان را نادیده گرفته است، شاهد این مدعا خشم و خروش بخشی از این اکثریت مغفول واقع شده بعد از انتشار این لایحه ضعیف و انفعالی است که در صورت عدم اصلاح آن اگر منجر به حرکت های احیانا فراقانونی نشود حداقل منجر به سرخوردگی و نا امیدی بخشی از این جمعیت مومن و دارای غیرت دینی و انقلابی خواهد شد و این سرمایه سوزی جبران ناپذیر خواهد بود.
5- از دیگر انتقادات به این لایحه پیامی است که به جامعه منتقل می کند، این لایحه چراغ سبزی برای افرادی است که زمینه کشف حجاب را داشتند ولی ترس و واهمه از برخورد نظام موجب بازدارندگی آنان بود ولی با این لایحه عملا با دست خود اقدام به عادی سازی کشف حجاب می نماییم!؛ از سوی دیگر جبهه مومنین که به پشتوانه حقوقی و قانونی نظام برای امر به معروف و نهی از منکر میدانی نیاز دارند احساس می کنند این لایحه پشتشان را خالی کرده و حق تذکر به فرد مکشفه را ندارند چون قرار است از طریق پیامک به آنها تذکر داده شود!
6- در نهایت اینکه ولو همه اشکالات فوق را نپذیریم و این لایحه را مناسب بدانیم، سوال دیگر این است که چقدر زیرساخت های فناوری در کشورمان برای شناسایی متخلفین وجود دارد، بله برای ماشین ها که فقط باید داخل جاده حرکت کنند می توان دوربین کار گذاشت اما آیا ما در همه اماکن از جمله پاساژها و تفریحگاه ها و کوچه ها و بازارها می توانیم دوربین نصب کنیم؟ تازه اگر نصب کنیم راهکارهای فراوانی برای دور زدن دوربین وجود دارد که شبکه های ماهواره ای فورا اقدام به آموزش آن می کنند! پس نقد دیگری که به این لایحه وارد است در نظر نگرفتن نظارت میدانی است، استدلال آقایان این است که برخورد در میدان هزینه زاست و با وجود گوشی ها و فضای مجازی پخش شدن یک کلیپ مثل کلیپ هایی که از برخورد گشت ارشاد با بد حجابان منتشر می شد می تواند التهاب و بحران اجتماعی ایجاد کند لذا چاره ای جز برخورد غیر مستقیم و از طریق استفاده از فناوری های نوین و حذف نقش نیروهای میدانی نداریم؛ این در حالی است که اولا راهکار ریشه ای این مشکل، کنترل فضای مجازی است نه اينكه بخاطر ترس از آن، فضای حقیقی را رها كنيم! و ثانیا آموزش دادن نیروی میدانی متخصص این کار که حربه ها و ریزه کاری های این فضا را بشناسند که خوراک رسانه ای برای شبکه های معاند ایجاد نکنند بلکه موجب تحسین مردم در مواجهه صحیح با هنجار شکنان بشوند؛ چرا كه حذف نظارت و برخورد ميداني مساوي با افزايش افسار گسيخته هنجار شكني در فضاي اجتماعي خواهد بود.

وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ(40 حج)
والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته

بسيج مدرسه مباركه معصوميه(س) قم
13 خرداد 1402
قرارگاه گفتمانی عمار یاسر

بسیج مدرسه معصومیه قم